This story will only appear on Sally's page.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Non est igitur voluptas bonum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At iam decimum annum in spelunca iacet. Est, ut dicis, inquam. Ut aliquid scire se gaudeant? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Urgent tamen et nihil remittunt. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hic ambiguo ludimur. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?